"Popularyzacja systemu wczesnej interwencji kluczem do zdrowia rodzin"

Rozpoczęcie realizacji zadania

1 lipca 2016 r. rozpoczęliśmy realizację zadania publicznego „Popularyzacja systemu wczesnej interwencji kluczem do zdrowia rodzin”, działanie: Organizacja spotkań terapeutyczno-instruktażowych. Zadanie odbywa się przy Ośrodku Wczesnej Interwencji w Przemyślu dzięki wsparciu Województwa Podkarpackiego – Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Rzeszowie. Instruktorzy wczesnej interwencji podczas prowadzenia zajęć terapeutycznych z dziećmi uczą rodziców metod wsparcia rozwoju dziecka w środowisku domowym. Terapia służy dzieciom poprzez prezentowane formy rehabilitacji, nabywanie nowych umiejętności; oraz rodzicom z wymiarem edukacyjnym (udzielanie wskazówek, wytycznych, porad) i oparciem psychiczno-wychowawczym.

Zajęcia warsztatowe z elementami sensoplastyki

Sensoplastyka jest metodą wspierania rozwoju człowieka poprzez działania z zakresu stymulacji sensorycznej w oparciu o edukację plastyczną. Plastyka sensoryczna to mnogość faktur, tekstur oraz cała paleta ekologicznych barw. Edukacja plastyczna od pierwszych chwil życia wpływa na optymalny rozwój całego organizmu. Stymulując receptory wpływamy na rozwój połączeń nerwowych w mózgu. Im jest ich więcej tym „łatwiej” nam się myśli, tym sprawniej przebiegają wszelkie procesy analizy i syntezy w umyśle zarówno małego dziecka jak i osób dorosłych.
Wprowadzenie działań Sensoplastycznych w pracy z dziećmi wpływa na rozwój ich kreatywności oraz twórczego myślenia.
Sensoplastyka wpływa na stymulację wszystkich zmysłów:
•    węchu,
•    wzroku,
•    dotyku,
•    słuchu,
•    smaku.

Dzięki kolorowej stymulacji wpływamy na wiele aspektów rozwoju dzieci:
•    wspieramy rozwój zmysłów,
•    wspomagamy budowanie ich świadomości ciała i przestrzeni,
•    dbamy o usprawnienie ruchowe (przygotowanie do nauki chodzenia w przypadku niemowląt),
•    wpływamy na rozwój mowy (ośrodki w mózgu odpowiedzialne za mowę są usytuowane blisko ośrodków odpowiadających za małą motorykę – czyli pracę dłoni),
•    poprzez wspólne działania pogłębiamy nasz kontakt emocjonalny z dziećmi,
•    budujemy w ten sposób ich poczucie bezpieczeństwa,
•    wspieramy rozwój poznawczy – opisujemy elementy świata, pokazujemy proces przemian substancji oraz związki przyczynowo-skutkowe.
Na zajęciach poznajemy niecodzienne techniki plastyczne z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku.
Cały warsztat opieramy na ekologicznych i biodegradowalnych materiałach plastycznych, które przygotowujemy z łatwo dostępnych artykułów spożywczych. Dzięki temu mamy pewność, że nasze materiały są w pełni bezpieczne dla dzieci.
Korzyści dla dzieci wynikające z uczestniczenia w  zajęciach Sensoplastycznych:
•    uwalnianie naturalnej ekspresji twórczej,
•    wspieranie samodzielności,
•    czerpanie satysfakcji z kreatywnego działania,
•    doświadczanie sukcesów w realizacji swoich pomysłów,
•    wspieranie aktywności we wprowadzanie zmian i ulepszeń,
•    wychodzenie ze schematów,
•    elastyczne podejście do zmian w stale zmieniającym się świecie,
•    poznawanie nowych form wyrazu i działań artystycznych,
•    współdziałanie i wzajemną pomoc w celu osiągnięcia zamierzonych planów,
•    pielęgnowanie krytycznego i świadomego spojrzenia na rzeczywistość, które skutkuje innowacyjnością w działaniu,
•    wzmacnianie wiary we własne możliwości.

Opracowała mgr Agnieszka Osieczko-Walat

Zajęcia metodą Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego (MRR) Weroniki Sherborne realizuje kilka podstawowych celów:
•    Rozwojowe – poprawa koncentracji uwagi, rozumienie komunikatów, utrwalanie świadomości własnego ciała i przestrzeni, wykształcenie kreatywnej postawy, adekwatne reagowanie na trudne ćwiczenia i niepowodzenia, kształtowanie w sobie empatii i pozytywnego stosunku do grupy i zadań grupowych.
•    Edukacyjne – utrwalanie wiedzy o podstawowych częściach i stronach ciała, pobudzanie dzieci do działań kreatywnych.
•    Terapeutyczne – korekcja wad postawy, koncentrowanie uwagi dzieci, usprawnianie mowy, umiejętność relaksowania się.

W trakcie zajęć prowadzonych MRR dzieci rozwijają  się pod względem fizycznym, jak i osobowościowym. Dzieci w efekcie rozumieją, co to znaczy czuć się we własnym ciele "jak w domu", potrafią używać ciała i kontrolować je na wiele różnych sposobów, przyswajają sobie dobrze wyważony repertuar ruchów, rozwijają umiejętności ogólne, związane z opanowaniem różnych elementów ruchu, które mogą być stosowane w wielu zadaniach fizycznych. Mają silniejsze poczucia samego siebie, swojej tożsamości, znają swoje możliwości, potrafią podejmować inicjatywę oraz wykorzystywać własną inwencję, potrafią być wrażliwi na potrzeby i uczucia innych oraz stają się bardziej wprawne w komunikowaniu i dzieleniu się doświadczeniami z innymi ludźmi, potrafią skupiać uwagę na tym, co robią.

Aktywność rozwijana podczas sesji ruchowych ma istotne znaczenie i pozytywnie oddziałuje na zachowanie dzieci. Metoda rozwija u dzieci świadomość swojego ciała  i obrazu samego siebie, pobudza dzieci zahamowane emocjonalnie i społecznie, tworzy sposobność dojścia do porozumienia z samym sobą i z otoczeniem poprzez ćwiczenia oparte na relacji „z”, „”przeciwko”, „razem”, zachęca do „aktywności twórczej”, daje poczucie satysfakcji związanej z wysiłkiem fizycznym, więzi z grupą i pewności siebie.
W trakcie zajęć możliwe jest wykorzystanie innych form zajęć, mających charakter podobny do ćwiczeń opartych na MRR. Do programu włączać można tzw. dziecięce masażyki, czyli zabawy relacyjno – relaksujące, kołysanki, zabawy z rekwizytem( koc i chusta), piosenki oraz zabawy na powitanie i pożegnanie.  

Opracowała mgr Izabela Gawczyńska-Bacza

Konkurs Plastyczny "Rehabilitacja w oczach dziecka"

Serdecznie zapraszamy dzieci w wieku 5-9 lat do udziału w Wojewódzkim Konkursie Plastycznym pn. "Rehabilitacja w oczach dziecka". Drogie Dzieci! Poprzez wypowiedź plastyczną wyraźcie siebie, uchylcie drzwi do nieświadomości i ukażcie wszystko to, czego nie da się ująć słowami – pozytywne emocje, zachowania, postawy wobec innych i siebie towarzyszące przy zabawach, nauce, wycieczkach.

	Regulamin konkursu plastycznego
	Karta zgłoszenia

Zajęcia psychoedukacyjne z terapią rodzin

W ramach zadania publicznego prowadzone są zajęcia z zakresu poradnictwa psychologicznego i psychoedukacji rodziców.
Głównym celem zajęć jest propagowanie wczesnej interwencji i przeciwdziałanie pojawiania się potencjalnych zakłóceń rozwoju dziecka oraz nieprawidłowości w relacji rodzic-dziecko.
Osoby chętne, które uczestniczą w spotkaniach grupy wsparcia mogą liczyć na:
•    wsparcie specjalistyczne, psychologiczne;
•    wzmocnienie poczucia własnej wartości i sprawczości;
•    poznaniu nowego etapu rozwojowego własnego dziecka oraz przybliżenie metod stymulujących rozwój malucha w warunkach domowych.
Spotkania mają na celu:
•    dzielenie się doświadczeniami bycia rodzicem;
•    tworzenie atmosfery akceptacji i ciepła oraz zachęcanie uczestników do dzielenia się smutkami, obawami, frustracjami, także sukcesami i radościami;
•    wsparcie emocjonalne w sytuacjach trudnych, poszukiwanie konstruktywnych rozwiązań w sytuacji kryzysu;
•    budowanie nadziei, poczucia własnej wartości oraz sprawstwa swojej oraz dziecka;
•    poszerzanie wglądu i pogłębianie zrozumienia u uczestników;
•    budowanie jedności poprzez wzajemne zrozumienie przeżywanych trudności;
•    poszukiwanie sposobów na budowanie relacji z pozostałymi członkami rodziny i angażowania ich w wychowanie dziecka;

Omawiane tematy zostały dobrane na podstawie dylematów i rozterek rodziców, którzy zgłaszają się do psychologa w ramach Ośrodka Wczesnej Interwencji. Poruszane zagadnienia dotyczyły:
•    wprowadzania dyscypliny w codziennym funkcjonowaniu,
•     lęków jako nieodłącznego elementu rozwoju dziecka, specyfiki lęków w okresie poniemowlęcym i sposobów radzenia sobie z nimi,
•    nawyków spotykanych u 2-3 letnich dzieci, dostarczających niepokoju rodzicom, sposobów ich wyciszania;
•    budowania pozytywnej  samooceny dziecka, mobilizowania go do własnej aktywności, kształtowania jego poczucia sprawstwa i kompetencji;
•    tworzenia prawidłowego przywiązania i jego wpływ na dalsze życie dziecka;
•    emocji dziecka, wpływu rodziców na kształtowanie życia emocjonalnego i rozwój emocjonalno-społeczny.

Opracowała mgr Anna Andrys

Logorytmika a rozwój mowy

Wiele osób, słysząc po raz pierwszy słowo: logorytmika - kojarzy je głównie tak, jak sugeruje nazwa, z zajęciami rytmiczno-muzycznymi. I rzeczywiście: źródła logorytmiki leżą w zajęciach ściśle powiązanych z muzyką, a za jej twórców uważa się Emila Jaques-Dalcroze’a oraz Carla Orffa. Logorytmika w dużej mierze opiera się na założeniach rytmiki Emila Jaques-Dalcroze’a (1865-1950), który uważał, że dążność do zharmonizowania mózgu i ciała przede wszystkim w ruchu ma ogromną wartość terapeutyczną. Głównym założeniem metody rytmiki jest, więc ścisły związek ruchu z muzyką. Kontynuatorem tej idei pedagogiczno-wychowawczej był Carl Orff (1895-1982), który za podstawę swej koncepcji obrał syntezę słowa, muzyki i ruchu. Zajęcia ruchowe zaproponowane przez niego są ściśle związane z rytmizowanym mówieniem, śpiewem oraz grą na odpowiednio skompletowanym instrumentarium. (źródło: Internet).
W Polsce pierwsze publikacje naukowe pojawiły się za sprawą pani Anny Walencik-Topiłko (Uniwersytet Gdański), której definicja logorytmiki jest zbliżona do poprzednich:
Logorytmika jest to taki rodzaj oddziaływań muzykoterapeutycznych, który ma na celu skorygowanie lub usprawnienie komunikacji językowej, jak też zapobieżenie powstawaniu odstępstw w tym zakresie.(źródło: Internet)
Zdecydowanie bliższa jest mi definicja profesora Józefa Surowańca (UP w Krakowie), wg której logorytmika jest to jedna z metod stosowana w postępowaniu logopedycznym, oparta na rytmie muzycznym i tekstach słownych zestrajanych przez muzykę i łączonych z ruchami całego ciała.(źródło: Internet)

Bazując głównie na własnym doświadczeniu, oraz czerpiąc z podstaw nakreślonych przez twórców, pokusiłam się o stworzenie własnej definicji logorytmiki.
Logorytmika proponuje takie połączenie ćwiczeń ruchowych, słuchowych, oddechowych, słownych i muzycznych, by rozwijać mowę i możliwie najwięcej umiejętności poznawczych i takich procesów myślowych, które gwarantują w przyszłości doskonały start do podjęcia nauki w szkole i powodzenia w nauce. A wszystko to oprawione w zabawę, której atrakcyjność nie tylko rozwija zainteresowania dzieci, ale również podwyższa motywację, pewność siebie, zdolności skojarzeniowe, rozwija koncentrację uwagi i pamięć.
Na zajęcia logorytmiczne powinny uczęszczać dzieci już 3, 4- letnie, które podczas zabaw i ćwiczeń pod okiem logopedy, mają szansę uniknąć złych nawyków, błędów i wad wymowy. Pięcio- i sześciolatkom dają możliwość dostrzeżenia i skorygowania ewentualnych błędów w mówieniu lub wad wymowy.
Celem logorytmiki jest stymulowanie rozwoju mowy małych dzieci, tak, by ich mowa rozwijała się harmonijnie i bez przeszkód.
To głównie zajęcia prowadzone w formie grupowej, gdyż w grupie łatwiej dzieci zmotywować i zachęcić do pracy. Zabawy wykorzystywane podczas zajęć mają przede wszystkim uruchamiać mechanizm mowy mimowolnie, bez nacisków (dziecko wówczas, bawiąc się, nawet nie wie, że ćwiczy). Każdej zabawie ruchowej towarzyszy mówienie w postaci onomatopei, pojedynczych słów, zwrotów dwuwyrazowych czy całych zdań – wielokrotne ich powtarzanie utrwala prawidłowe wzorce. Jednym z elementów zajęć logorytmiki są krótkie wierszyki czy piosenki, które wspomagane ruchami rąk, czy całego ciała, pomagają w zapamiętaniu treści. Ruch podczas mówienia ułatwia skupienie uwagi i koncentrację, ćwiczy koordynację, która jest niezbędna podczas mówienia.

Opracowała mgr Agnieszka Zięba

Wyniki konkursu plastycznego

21.10.2016 r.
Protokół z posiedzenia komisji do spraw oceny prac plastycznych w konkursie plastycznym „Rehabilitacja w oczach dziecka”:

Spotkania z metody integracji sensorycznej

Integracja sensoryczna to proces neurologiczny organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób, by odczucia mogły być użyte do celowego działania. Gdy mózg właściwie rozpoznaje, segreguje, interpretuje, łączy ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami informacje otrzymane ze wszystkich zmysłów tj; wzroku, słuchu, węchu, smaku i dotyku to dziecko rozwija się prawidłowo.
Zaburzenia integracji sensorycznej polegają na nieefektywnym przetwarzaniu sygnałów płynących z różnych zmysłów przez układ nerwowy i dochodzi do nietypowych, zbyt słabych lub nadmiernych, reakcji na bodźce. Mogą pojawić się np. trudności z zachowaniem właściwej postawy ciała, problemy w opanowywaniu nowych zadań ruchowych np. jazda na rowerze, rolkach ,łyżwach, czy też niechęć do uczestnictwa w zabawach ruchowych i grach sportowych. W wieku wczesnoszkolnym mogą to być kłopoty z opanowaniem technik szkolnych pisanie, czytanie, liczenie lub problemy z utrzymaniem uwagi na zadaniu czy też przepisywaniu z tablicy.

Najczęściej zgłaszane problemy przez rodziców, opiekunów, nauczycieli:
•  trudności z utrzymaniem równowagi - dziecko często potyka się, przewraca,
•  słaba koordynacja ruchowa,
•  dziecko niechętnie rysuje, nieprawidłowo trzyma nożyczki,
•  kłopoty z samodzielnym ubieraniem się, zapinaniem guzików, posługiwaniem się sztućcami,
•  problemy związane z awersją do mycia włosów, twarzy, uszu, czesania włosów, obcinania paznokci,
•  unikanie zabaw związanych z brudzeniem rąk,
•  może wystąpić wyjątkowa wrażliwość na bodźce słuchowe,
•  obniżona wrażliwość na ból,
•  niezwracanie uwagi na zimno,
•  ograniczony repertuar żywieniowy,
•  problemy emocjonalne,
•  niespokojny sen.

Ważne jest wczesne zdiagnozowanie i objęcie terapią SI wszystkich dzieci, które takich zabiegów wymagają, gdyż z zaburzeń integracji sensorycznej dzieci nie wyrosną same, a problemy w przetwarzaniu wielozmysłowym będą rosły wraz z nimi.
Podczas terapii dziecko nie ćwiczy konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. Głównym zadaniem terapii jest dostarczanie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez różnorodne ćwiczenia.

Opracowała mgr Agnieszka Schabowska

Podsumowanie konkursu plastycznego