Metoda integracji sensorycznej (SI)
Zaburzenia Integracji Sensorycznej, czyli niewłaściwe przetwarzanie bodźców zmysłowych, jest zagadnieniem niezwykle złożonym i wieloaspektowym. Zaburzenia te rzutują na cały proces rozwoju dziecka, wpływając na koncentrację, rozwój mowy, rozwój ruchowy, zachowanie oraz rozwój emocjonalny i społeczny, a później także na proces uczenia się.
Pierwsze symptomy zaburzeń integracji sensorycznej możemy dostrzec już w wieku niemowlęcym, gdy dziecko częstym, nienaturalnym płaczem i zachowaniem komunikuje swój dyskomfort.
Do częstych sygnałów nadwrażliwości na bodźce zmysłowe dziecka przed ukończeniem 3-go roku życia należą:
• kłopoty z jedzeniem (ssaniem, gryzieniem, żuciem, połykaniem),
• akceptuje tylko wybrane pokarmy, niechętnie próbuje nowych smaków i konsystencji,
• podczas jedzenia często reaguje odruchem wymiotnym, krztusi się, dławi,
• długo zasypia, często się budzi, a podczas snu jest niespokojne,
• nie toleruje dotyku, nie lubi być przytulane, całowane, głaskane,
• źle znosi zmianę ubrania, kąpiel, czesanie, obcinanie paznokci itp.
• często jest rozdrażnione, miewa ataki złości, nie potrafi się samo uspokoić,
• pręży się, wygina ciało w łuk, zaciska piąstki, unika kontaktu wzrokowego,
• reaguje płaczem i agresją na dźwięki otoczenia, muzykę, dźwięki mowy,
• występuje opóźnienie psychoruchowo w sferach czworakowania, siadania i chodzenia, jest niestabilne ruchowo, często się potyka, bardzo nerwowo reaguje na każdy ból czy zadrapanie,
• wykazuje opóźnienie w rozwoju mowy (często pomija etap głużenia i gaworzenia, późno wypowiada pierwsze słowa, mówi mało i niechętnie),
• nie lubi trzymać zabawek w rączkach, unika zabaw manualnych,
• nie inicjuje reakcji z drugą osobą, ucieka od kontaktu.
Bardzo często terapia Integracji Sensorycznej prowadzona jest równocześnie z terapią logopedyczną, która umożliwia dziecku właściwe budowanie i usprawnianie systemu językowego, stymuluje funkcje wzrokowe i słuchowe, rozwija sprawność motoryczną oraz manualną, a także pomaga budować relacje społeczne.
Podczas terapii dziecko nie ćwiczy konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną, wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. Głównym zadaniem terapii jest dostarczanie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez różnorodne ćwiczenia. Dzieci bardzo lubią wszystkie terapeutyczne zabawy i chętnie biorą w nich udział.
mgr Agnieszka Schabowska, terapeuta integracji sensorycznej
