Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
mgr Joanna Wirchanowicz, nauczyciel-terapeuta
Ośrodek Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczy
Jednym z najważniejszych celów terapii z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim jest praca nad poczuciem własnego ciała, a tym samym wyodrębnienia siebie z otoczenia, czyli poczucia własnej tożsamości. Ma to ogromne znaczenie w kształtowaniu czynności samoobsługowych, rozumienia prostych pojęć z zakresu orientacji przestrzennej, a przede wszystkim rozwoju sfery emocjonalnej i relacji społecznych.
Wszelkie doznania związane ze zmysłem dotyku i ruchu są odczuwane w życiu człowieka, jeszcze w łonie matki i są pierwszymi "nauczycielami" dziecka, stąd też zapewniają mu one zaspokojenie elementarnej potrzeby poczucia bezpieczeństwa. Na takich założeniach Weronika Sherborne oparła swoją metodę Ruchu Rozwijającego, którą wykorzystuje się zarówno u dzieci uczęszczających na zajęcia do Ośrodka Wczesnej Interwencji, jak i Ośrodka Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczego w grupach rewalidacyjno - wychowawczych i edukacyjno - terapeutycznych.
W przypadku dzieci najmłodszych metoda ta spełnia dodatkową funkcję, gdyż pogłębia kontakt emocjonalny między dzieckiem a rodzicem, który jest partnerem zabawy. Ponadto daje możliwość lepszego poznania swojego dziecka i jego potrzeb, umożliwia włączenie dziecka w grupę rówieśniczą i integrację z innymi osobami. Z racji tego, że większość ćwiczeń opiera się na baraszkowaniu, czyli zabawach, które również w domu są prowokowane przez dziecko lub osobę dorosłą, zajęcia takie dostarczają dodatkowych przyjemnych doznań i pozytywnych emocji.
W Ośrodku Wczesnej Interwencji zajęcia tą metodą prowadzi pedagog - terapeuta zajęciowy mgr Izabela Gawczyńska - Bacza.
Jednym z najważniejszych celów terapii z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim jest praca nad poczuciem własnego ciała, a tym samym wyodrębnienia siebie z otoczenia, czyli poczucia własnej tożsamości. Ma to ogromne znaczenie w kształtowaniu czynności samoobsługowych, rozumienia prostych pojęć z zakresu orientacji przestrzennej, a przede wszystkim rozwoju sfery emocjonalnej i relacji społecznych.
Wszelkie doznania związane ze zmysłem dotyku i ruchu są odczuwane w życiu człowieka, jeszcze w łonie matki i są pierwszymi "nauczycielami" dziecka, stąd też zapewniają mu one zaspokojenie elementarnej potrzeby poczucia bezpieczeństwa. Na takich założeniach Weronika Sherborne oparła swoją metodę Ruchu Rozwijającego, którą wykorzystuje się zarówno u dzieci uczęszczających na zajęcia do Ośrodka Wczesnej Interwencji, jak i Ośrodka Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczego w grupach rewalidacyjno - wychowawczych i edukacyjno - terapeutycznych.
W przypadku dzieci najmłodszych metoda ta spełnia dodatkową funkcję, gdyż pogłębia kontakt emocjonalny między dzieckiem a rodzicem, który jest partnerem zabawy. Ponadto daje możliwość lepszego poznania swojego dziecka i jego potrzeb, umożliwia włączenie dziecka w grupę rówieśniczą i integrację z innymi osobami. Z racji tego, że większość ćwiczeń opiera się na baraszkowaniu, czyli zabawach, które również w domu są prowokowane przez dziecko lub osobę dorosłą, zajęcia takie dostarczają dodatkowych przyjemnych doznań i pozytywnych emocji.
W Ośrodku Wczesnej Interwencji zajęcia tą metodą prowadzi pedagog - terapeuta zajęciowy mgr Izabela Gawczyńska - Bacza.
|
U dzieci starszych z niepełnosprawnością intelektualną, uczących się w Ośrodku Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczym, dzięki zajęciom prowadzonych według założeń Ruchu Rozwijającego kształtuje się także zdolność naśladownictwa. Jest to niezbędne podczas nabywania nowych umiejętności. Formuje się aktywność własna dziecka i poczucie bycia sprawcą w odniesieniu do własnych działań.
W metodzie Weroniki Sherborne wyróżnia się cztery kategorie ruchu.
Początkowo zajęcia koncentrują się na samym dziecku, stąd też dominuje ruch prowadzący do poznania własnego ciała. To stanowi swoistą bazę do kształtowania się świadomej kontroli ruchów, poprawia się zaburzone napięcie mięśni, a tym samym postawę ciała, oraz koordynację wzrokowo - ruchową, dzięki czemu dziecko zdobywa większą pewność siebie i orientację w przestrzeni. Ponadto uświadamia sobie centralną część ciała, świadomość tułowia, brzucha, kończyn dolnych, górnych - co ma ogromny wpływ na poprawę umiejętności utrzymania równowagi, rozwoju praksji, czyli zaplanowanego ruchu, działania Tutaj wykorzystywany jest ruch związany z przemieszczaniem się w różnych kierunkach.
W metodzie Weroniki Sherborne wyróżnia się cztery kategorie ruchu.
Początkowo zajęcia koncentrują się na samym dziecku, stąd też dominuje ruch prowadzący do poznania własnego ciała. To stanowi swoistą bazę do kształtowania się świadomej kontroli ruchów, poprawia się zaburzone napięcie mięśni, a tym samym postawę ciała, oraz koordynację wzrokowo - ruchową, dzięki czemu dziecko zdobywa większą pewność siebie i orientację w przestrzeni. Ponadto uświadamia sobie centralną część ciała, świadomość tułowia, brzucha, kończyn dolnych, górnych - co ma ogromny wpływ na poprawę umiejętności utrzymania równowagi, rozwoju praksji, czyli zaplanowanego ruchu, działania Tutaj wykorzystywany jest ruch związany z przemieszczaniem się w różnych kierunkach.
![]() |
![]() |
Kolejny ruch dąży do wytworzenia się relacji z drugą osobą, którą nazywamy "partnerem". Może to być rodzic, terapeuta, czy inne dziecko. Ćwiczenia, które wykonuje się w tej kategorii określa się jako relacje: "z", "razem", "przeciwko". Buduje się zaufanie do drugiego człowieka.
![]() |
Ostatnia kategoria ruchu prowadzi do współdziałania w grupie gdzie wszyscy uczestniczą w jednej zabawie, dostosowując się do obowiązujących reguł. Tutaj dzieci mają możliwość rozwoju twórczego podejścia do zadania i do rozwinięcia własnej ekspresji ruchowej. Często wykorzystywane są zabawy Klanzy.
![]() |
![]() |
W Ośrodku - Rehabilitacyjno - Edukacyjnym zajęcia omawianą metodą w chwili obecnej prowadzą: mgr Agata Głogowska, mgr Agnieszka Wnorowska, mgr Małgorzata Srogi, mgr Iwona Norek i mgr Dorota Skubisz.
Metoda ta jest wszechstronna, umożliwia indywidualne relacje, pozwala na przejście przez kolejne etapy rozwojowe u dzieci według ich potencjału i ograniczeń. Jej atutem jest możliwość modyfikowania i dostosowywania do aktualnych potrzeb oraz założonych celów terapii. Może być stosowana zarówno u dzieci zdrowych (w różnym wieku - szczególnie zalecana dla przedszkoli i młodszych klas szkoły podstawowej), jak i dzieci z parcjalnymi uszkodzeniami, ze sprzężoną niepełnosprawnością, z zaburzeniami mowy, w terapii z dziećmi z traumą itp.
Metoda ta jest wszechstronna, umożliwia indywidualne relacje, pozwala na przejście przez kolejne etapy rozwojowe u dzieci według ich potencjału i ograniczeń. Jej atutem jest możliwość modyfikowania i dostosowywania do aktualnych potrzeb oraz założonych celów terapii. Może być stosowana zarówno u dzieci zdrowych (w różnym wieku - szczególnie zalecana dla przedszkoli i młodszych klas szkoły podstawowej), jak i dzieci z parcjalnymi uszkodzeniami, ze sprzężoną niepełnosprawnością, z zaburzeniami mowy, w terapii z dziećmi z traumą itp.
Zdjęcia pochodzą z zajęć integracyjnych dzieci zdrowych z Szkoły Podstawowej nr 2 w Żurawicy z dziećmi z Ośrodka.